بیش فعالی در کودکان

بیش فعالی در کودکان که به اختصار ADHD خوانده می شود نوعی اختلال شایع است که

حدود هشت تا ۱۰ درصد کودکان را مبتلا می کند. این بیماری در پسران شایعتر از دختران است

که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است. ویژگی های اولیه بیش فعالی از سال های اولیه

رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شود.

انواع کودکان بیش فعال:

بیش فعالی دارای ویژگی های بارزی است که شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال

ناگهانی و غیرقابل پیش بینی می شود. این اختلال سه نوع است؛

اختلال اول:

در گونه اول که کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد.

اختلال دوم:

در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می شود و بالاخره نوع ترکیبی که کودک هم پرتحرک است و هم

مشکل توجه و تمرکز دارد این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از

دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.

اختلال سوم:

معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا

پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زیاد

گریه می کنند.

علائم پیش فعالی در کودکان

• قطع پی‌درپی گفت‌وگو و مکالمه بزرگ‌ترها
• پاسخ دادن به سؤال، پیش از آنکه جمله‌ی سؤال‌کننده به پایان برسد.
• بی‌صبری و بی‌تحملی شدید طوری که هر آنچه طلب کرد، باید در همان لحظه آن را دریافت کند.
• پرحرفی‌
• مدام در حال حرکت و جنب‌و‌جوش بودن
• بی‌صبری و نداشتن تحمل برای ایستادن در صف و رعایت نوبت
• عصبی و حساس بودن و مرتب پایین و بالا پریدن
• هل دادن بقیه‌ی کودکان
• برهم زدن بازی بقیه‌
• انجام تکلیف‌های مدرسه بدون توجه و دقت
• «قاپیدن» وسایل و اسباب‌بازیهای کودکان دیگر
• نداشتن مهارتهای لازم در برقراری ارتباط‌های اجتماعی با دیگران
• گم‌کردن وسایل شخصی
• از این شاخه به آن شاخه پریدن

‍ تکنیک های رفتار با کودکان

تفاوت میان خواسته‌ها و نیازها

میان خواسته‌ها و نیازهای او تفاوت قائل شوید هیچ کودکی وجود ندارد که در صورت داشتن قدرت

زیاد از آن برای رسیدن به خواسته‌‌هایش استفاده نکند. او به غذا، لباس، راحتی، عشق و البته حمایت

نیاز دارد، ولی سفر گران‌قیمت، خرید اسباب‌بازی‌های فراوان و یا جدیدترین سیستم‌های بازی خواسته‌های

او هستند و نه نیازهای او و البته که نباید تمام خواسته‌های او برآورده شود. گاه پدر و مادرها به اشتباه

ابتدایی‌ترین نیازهای اولیه زندگی خود را نادیده می‌گیرند و خواسته‌های غیر منطقی کودکان‌شان را برآورده

می‌کنند. اجازه دهید کودک انتخاب‌های آگاهانه شما را که شامل فداکاری، صبر و کنترل بر نفس می‌شود،

ببیند. مثلاً هنگامی که برای خرید از منزل خارج می‌شوید و پشت ویترین مغازه به تماشای اجناس می‌پردازید،

به کودک‌تان بگویید که اگرچه این گردن‌بند بسیار زیباست و من تمایل دارم آن را بخرم، ولی چون به چکمه‌های

کار بیشتر نیاز دارم، از خرید آن صرفنظر می‌کنم و یا اینکه به جای خرید آن می‌توانم چند شاخه گل برای

مادربزرگ‌تان بخرم و او را خوشحال کنم. کودکان به خصوص در سنین پایین به رفتار شما دقت و درست

مثل یک ربات آن را تکرار می‌کنند، بنابراین با رفتاری مناسب می‌توانید به کودکان خود به‌طور غیر

مستقیم، انتخاب‌های آگاهانه را آموزش دهید.

بیش از حد از او حمایت نکنید

بیش از حد از او حمایت نکنید، در موقعیت‌های سخت او را تنها نگذارید ولی در حمایت از او افراط نیز نکنید،

به او یاد دهید که خود مسؤول رفع مشکلات است و مهارت‌های مقابله‌ای را به او بیاموزید و بدین ترتیب

اعتماد به نفس او را تقویت کنید.